نيامدي...

                    با خيابان...

                                قدم زدم...

اگر مي بيني هنوز تنهام بخاطر عشق تو نيست!!!

من فقط مي ترسم...

مي ترسم كه همه مثه تو باشند

در عجبم !!! راننده نيستم...

اما هركس به من ميرسد، مسافر است...

كاش مي فهميد

قهر ميكنم تا دستم را محكم تر بگيرد و بلندتر بگويد

"بمان"

نه اينكه شانه بالا بيندازد و آرام بگويد،

"هر طور راحتي"

كسي چه ميداند امروز چند بار فرو ريختم...

از ديدن كسي كه،
تنهــا لباسش شبيــه به " تــو " بــود...!

اما هر چه هست " دل شـکـســتـن " بلد نیست ...

تنهاييم را به گردن هيچكس نمي اندازم!

گردن هيچكس تاب اين همه سنگيني را ندارد...

انگار قرار نيست با تو بي حساب شوم

سالهاست كه رفتي اي...

اما...

هنوز هم اشكايم دارند حساب ديدنت را با چشم هايم صاف ميكنند!

آنچه ما را از هم دور ميكند

زمان نيست ، زمانه است...

زمانه عوض شده

زودتر از كفش هايمان دوست عوض مي كنيم!

بچه كه بوديم...

اگه بستنيمان را گاز ميزدند قيامت به پا ميكرديم !

چه بيهوده بزرگ شديم...

روحمان را گاز مي گيرند و سكوت ميكنيم...

                  لنگه هاي چوبي در حياطمان،

                              گرچه كهنه اند و جير جير ميكنند!

                ولي خوش به حالشان كه لنگه همند ...

داستان عشقي پسر ساده و دختر دروغگو

بخونيد.. واقعيت داره 

  چه كلمه مظلوميست،

     "قسمت"

         همه تقصيرهاي ما را به گردن مي گيرد...

باران بهانه بود تا تو زيرچتر من بيايي و تا انتهاي كوچه بامن باشي ...

اي كاش نه باران بند مي امد و نه كوچه انتهايي داشت ...

           لعنت به تمام کسانی که تو نیستند؛

به کوه گفتم عشق چیست؟        لرزید.

 به ابر گفتم عشق چیست؟        بارید.

به باد گفتم عشق چیست؟         وزید.

به پروانه گفتم عشق چیست؟     نالید.

به گل گفتم عشق چیست؟       پرپر شد.

و به انسان گفتم عشق چیست؟

 اشک از دیدگانش جاری شد و گفت؟     دیوانگیست!!!

امشب بازهم پستچی پیر محله ی ما نیومد

یا باید خونه مون رو عوض کنم

یا پستچی رو.....

تو که هرروز برام نامه مینویسی........

                                         مگه نه؟؟