روزهایی که منتظر تلفن تو بودم خیلی بلند بودند...

هیچ وقت در پاییز

روزهایی به این بلندی ندیدم !

اشتباه از من بود ،

پر رنگ نوشته بودمت

به سختي پاك مي شوي !

ولي بالاخره پاكت ميكنم... 

امشب انگار قرص ها هم آلزايمر گرفتند...

لعنتيا يادشون رفته كه خواب آورند نه ياد آور

دروغ نيست اگر بگويم بدون تو...

زنده ماني ميكنم !

نه زندگاني

كاش آدم ها يكم جرات داشتن!

گوشي رو برمي داشتن و زنگ ميزدن و ميگفتن:

ببين، دلم واست تنگ شده!

واسه هيچ چيز ديگه اي هم زنگ نزدم...