مادر مرا ببخش!

درد بدنم بهانه بود

كسي رهايم كرده كه صداي بلند گريه هايم

اشك هايت را در آورد

از اين ميعادگاه تكراري خسته ام...

بيا اين بار جاي ديگر قرار بگذاريم، برا باهم بودن!

جايي جز، خيالم!!!

با سر زمين خوردم !!!

چرا دلم شكست ؟؟؟

نه چشمانم شور نبود !

اگر آخر كارمان ندامت شد،

دست هايم نمك نداشت...

هميشه چوب سوختني نيست، خوردني هم هست !

ما گاهي چوب سادگيمون رو مي خوريم...

براي يك ثانيه عاشقم باش !

من باتري ساعتم را در مي آورم...

لبخندش را تقسيم كرد !

خنده اش نصيب من شد، لب هايش مال ديگري ...

بيچاره دلم

با ديدنت باز هم لرزيد

نميدانست تو همان بي وفاي ديروزي

بيچاره دل است

عقل ندارد

بعضي وقت ها...

چنان كيشت مي كنند...

كه سالهاي سال مات مي ماني!!!

رفت که رفت ...

قلاده اش را می اندازم گردن دیگری !

خدایا

دلگیر نشو از من،

ولی دنیایت ته نامردیه...

یادت هست روزی پرسیدی این جاده کجا می رود؟

ومن سکوت کردم...

دیدی؟ جاده جایی نرفت !

آن که رفت تو بودی ! تو ...