پرسیدن چند سال داری؟

گفتم: روز های تکراری عمرم را خط بزنی،

کودکی چند ساله ام...

بین این همه که جان آدم را به لب می رسانند،

اسم عزراییل

بد در رفته...

تو را با آخرین سیگاری که به یادت کشیدم،

به ته کفشم سپردم...

بعضی ها  گریه نمی کنند 

اما از چشم هایشان معلوم است که اشکی به بزرگی یک سکوت،

گوشه چشمشان به کمین نشسته ...

مخاطب خاصی ندارد نوشته هایم !

اما تا دلت بخواهد همدرد دارد،

داغ تمام نوشته هایم ...

زخم زندگی ام تویی !!!

همه به زخم هایشان دستمال می بندند،

اما من به زخمم دل بستم...

غمگینم...

مثل عکسی در اعلامیه ترحیم !

که لبخندش ،

دیگران را می گریاند...

اینایی که تو پارک تنها یه گوشه میشینن و هنذفری تو گوششونه ،

اینایی که تو خیابون همیشه سرشونو پایین میندازن و راه میرن ،

اینایی که تو تاکسی خودشونو می چسبونن به در که کناریشون معذب نباشه .

اینایی که دلشون واسه هیشکی تنگ نمیشه !!! اینا...

اینارو خیلی مواظبشون باشین

اینا هیچی واسه از دست دادن ندارن !

قبلا یه نفر هرچی داشتن رو ازشون گرفته...

     وقتی که رفتی سرم را از ته تراشیدم !

     آخه ،

    خاطره دستانت دیوانه ام می کرد...

می پسندم پاییز را که معافم میکند،

از پنهان کردن دردی که در صدایم می پیچد

و اشکی که در نگاهم می چرخد .

همه می پندارند که سرماخورده ام...

طعم اولین هم آغوشی با تو را

حتی در بهشت هم نمیتوانم تجربه کنم !

زمین به کنار...

  احتیاط !

  در این شهر لاکردار

  تمام کوچه باغ های عاشقی

  به اتوبان های تنهای وصل می شوند ...

اینجا ...

 مهم نیست کجاست !

بی تو ،

همه جا دور است ...

 تو نیستی اما من برایت چای می ریزم !!!

چه فرق میکند ؟

باشی یا نباشی من با تو زندگی میکنم...

روزهایی که منتظر تلفن تو بودم خیلی بلند بودند...

هیچ وقت در پاییز

روزهایی به این بلندی ندیدم !